Ik ben Ursula. Ik geniet van intense momenten, volg meestal mijn buikgevoel en vertrouw op de kracht van de natuur. Ik hou van het alledaagse en simpele maar ook van het vreemde en het nieuwe, en sinds ik zo ver weg van mijn familie woon ben ik extra nostalgisch geworden. Ik hou ervan om verhalen te vertellen met foto’s.

Mijn interesse voor fotografie begon ver weg en lang geleden, toen ik nog niet aan kinder- of geboortefotografie dacht. Schoonheid raakt me gewoon en ik wou dit kunnen vastleggen.
Daarom volgde ik eerst in Peru (waar ik geboren en opgegroeid ben) een één-op-één-cursus en daarna volge ik Fotokunst in de Academie voor Beeldende Kunsten in Gent.
Ik heb enorm genoten van de jaren in de Academie, vooral in de “donkere kamer”. Maar na het vierde jaar, besloot ik afstand te nemen van fotografie.
Of althans, dat dacht ik. In feite ben ik in die periode overgegaan naar een nieuwe fase in mijn relatie met fotografie. Heel de tijd dat ik dacht er niet mee bezig te zijn, was ik eigenlijk onafgebroken ons gezinsleven en de groei van onze kinderen aan het documenteren. Want de tijd vliegt zo snel voorbij en kinderen groeien zo snel op; ik wilde dan ook mijn tijd nemen om die periode volledig te beleven. En dat deed ik met fotografie. Achteraf gezien ben ik enorm blij dat ik dit gedaan heb; stel je voor dat al deze foto’s niet bestonden, die tientallen albums die ons eigen verhaal vertellen. Voor mijn eigen gezin en familie, voor mijn kindjes, voor de volgende generaties.

En nu wil ik heel graag andere mensen hiermee helpen. Samen herinneringen tastbaar maken voor eeuwig, zodat jullie er later terug naar kunnen kijken, momenten kunnen herbeleven en kunnen blijven koesteren.
En dit allemaal zo eerlijk, puur en spontaan mogelijk want dit is mijn perceptie van schoonheid.